என் செல்லமே..

2 வயதில்
லிக்விட் சோப்பை வாயில் ஊற்றி
நான் திட்ட திட்ட அழுதுகொண்டு
கழுவ கழுவ சோப்பு நுரை வாயிலிருந்து
வருவது கண்டு கெக்கே பிக்கே
என சிரித்ததும்...

3 வயதில்
சாமிக்கு முன் வைத்திருந்த
மணியைக் கையில் எடுத்துத்
திருப்பித் திருப்பி
ஆட்டிப் பார்த்துவிட்டு
பாட்டரி இல்லாம
எப்படி சத்தம் வருது
என வியந்ததும்..

4 வயதில்
அப்பா விளையாட வரவில்லை என
அவரது எண்ணெய் பாட்டிலில்
தண்ணீர் ஊற்றிவைத்ததும்..

5 வயதில்
தோழியுடன் குளியலறைக்குள்
ஷேவிங் ரேஸரை வைத்து விளையாடி
இருவர் தலையிலிருந்தும்
கொத்துக் கொத்தாக விழுந்து கிடந்த
முடிக்கற்றைகளைப் பார்த்து அதிர்ந்து
போக வைத்தும்..

இதே நீதான் என் செல்லமே
எங்கிருந்து இவ்வளவு அமைதிபெற்றாய்
அளவுக்கதிகமான கதைப்புத்தகங்களும்
விக்கிப்பீடியாக்களும் கம்ப்யூட்டரும்
உன் குறும்புத்தனங்களைக்
கரைத்துக் குடித்து விட்டதா?
12 வயதில் பாட்டியாகிப் போகாதே
உன் புத்தகக் குப்பைகளையும்
வலை உலகையும் விட்டு விலகி
என்னோடு வாயேன்
அந்தப் பட்டுப் பூச்சியையும் பச்சைப் புழுவையும்
குண்டுமல்லிகையையும் குட்டி அணிலையும்
பார்த்துக் கொண்டே தோட்டத்துச்
செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றலாம்.

சுநந்தா